Η κάθετη ιδιοκτησία

Πέντε είναι οι περίοδοι που διέπουν την νομοθεσία και τις διαδικασίες της κάθετης ιδιοκτησίας:

• Η Πρώτη περίοδος
Είναι η περίοδος μέχρι την ψήφιση του Ν.Δ. 1024 στις 10-11-1971 που η «πρακτική» είχε φροντίσει να εισαγάγει την δυνατότητα ανέγερσης ξεχωριστών οικοδομημάτων στο ίδιο οικόπεδο από τον ίδιο κύριο ή από περισσότερους συγκυρίους. Δεν υπήρξε όμως σαφής νομοθετική κάλυψη για την κάθετη ιδιοκτησία μέχρι την 10/11/1971.

• Η Δεύτερη περίοδος της κάθετης συνιδιοκτησίας από 10/11/1971 έως 2/6/1992
Ν.Δ. 1024/10-11-1971
Με το Ν.Δ. 1024/1971 καθιερώθηκε ο πρωτότυπος θεσμός της Κάθετης Συνιδιοκτησίας. Μόνο εντός σχεδίου πόλεως ή οικισμού.
Η αρχική διατύπωση του άρθρου 1 του Νόμου 1024/1971 όριζε ότι η κάθετη συνιδιοκτησία εφαρμόζεται σε περιοχές εντός σχεδίου πόλεως και σε περιοχές εκτός σχεδίου πόλεως για τις οποίες είχαν καθορισθεί όροι δόμησης κατά το άρθρο 9 παρ. 2  του Ν.Δ. της 17-7-1023.

• Η Τρίτη περίοδος Νομοθέτησης για την εφαρμογή της κάθετης συνιδιοκτησίας από 3/6/1992 έως 7/8/2013
Ν.Δ. 2052/3-6-1992
Με τον Ν. 2052/1992 έγινε μια σοβαρή θετική παρέμβαση στο κενό που είχε δημιουργήσει η διατύπωση του Ν.Δ. 1024/1971. Αντικαταστάθηκε η παρ.2 του άρθρου 1 του Ν.Δ. 1024/10-11-1972 και όρισε ότι η κάθετη συνιδιοκτησία εφαρμόζεται:
α) σε ακίνητα που βρίσκονται μέσα σε εγκεκριμένο σχέδιο πόλης
β) σε ακίνητα που βρίσκονται μέσα σε όρια οικισμών που υφίστανται προ του 1923,
γ) σε  ακίνητα που βρίσκονται μέσα σε  όρια οικισμών με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων, που καθορίζονται με το από 24.4.1985 Προεδρικό Διάταγμα.
Επομένως στα αγροτεμάχια που ευρίσκοντο εκτός σχεδίου πόλεων και οικισμών δεν είχε επιτραπεί η σύσταση κάθετης ιδιοκτησίας. Στα αγροτεμάχια αυτά ισχύουν οι γενικοί περί εκτός σχεδίου όροι δόμησης.
Στις περιοχές των αγροτεμαχίων αυτών ο νομοθέτης θέλησε, σύμφωνα με την παραπάνω νομοθεσία να μην εγκρίνονται σχέδια πόλεως με πολεοδομική μελέτη  με προορισμό την δόμηση. Ήθελε οι περιοχές των αγροτεμαχίων αυτών να διατίθενται αποκλειστικά για αποκλειστική εκμετάλλευση για την γεωργία, την κτηνοτροφία, την πτηνοτροφία, την δασοπονία κ.λπ.
Αλλά και για ένα άλλο λόγο ο νομοθέτης δεν επέτρεψε την κάθετη ιδιοκτησία στα εκτός σχεδίου οικόπεδα: γιατί φοβήθηκε την κατάτμηση της αγροτικής γης σε μικρά γήπεδα γιατί πίστευε ότι  τα οικόπεδα αυτά είναι ένα περιβάλλον ακατάλληλο για την διαβίωση των πολιτών. Επίσης ο νομοθέτης φοβήθηκε τότε την δημιουργία αυθαιρέτων κτισμάτων στα μικροοικόπεδα.
Έγκυρες οι κάθετες ιδιοκτησίες που έγιναν μέχρι το 1971
Με τον Ν. 2052/1992 ορίστηκε ότι οι συστάσεις διηρημένων καθέτων ιδιοκτησιών σε οικόπεδα, που βρίσκονται μέσα σε οικισμούς, που έγιναν μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 1024/1971 είναι έγκυρες, εκτός αν κηρύχθηκαν άκυρες με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις.
Οι άκυρες κάθετες ιδιοκτησίες
Με το άρθρο 6 παρ.2 εδαφ. β΄ του Ν. 2052/1992 ορίστηκε ότι κάθε δικαιοπραξία με την οποία συνιστάται κάθετη ιδιοκτησία (εκτός ορίων οικισμών), μετά την δημοσίευση του νόμου αυτού, θα είναι αυτοδικαίως και εξ υπαρχής απολύτως άκυρη.

• Η Τέταρτη περίοδος εφαρμογής της Κάθετης Συνιδιοκτησίας από 8/8/2013 έως 2/11/2017
Ν. 4178/8-8-2013
Όμως η πολεοδομική ανάπτυξη της χώρας δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί με μόνη την Οριζόντια Ιδιοκτησία (η οποία επετράπη στα εντός αλλά στα εκτός σχεδίου πόλεως ή οικισμού οικόπεδα). Οι στεγαστικές ανάγκες ήταν  πιεστικές και δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν μόνο με την εφαρμογή της Οριζόντιας Ιδιοκτησίας στα εκτός σχεδίου αγροτεμάχια.
Η σημαντική ημερομηνία της 28-7-2011:
Γι’ αυτό με την δημοσίευση του ν.4178/2013, άρθρο 5 ορίστηκε ότι οι διατάξεις του Ν.Δ. 1024/1971 που αφορούν στην σύσταση των καθέτων ιδιοκτησιών θα εφαρμόζονται πλέον και επί γηπέδων, που ευρίσκονται εκτός σχεδίου πόλεως και εκτός ορίων οικισμών, με την προϋπόθεση ότι έχουν ανεγερθεί επ’ αυτών οικοδομήματα μέχρι την 28.7.2011. Η ανέγερση των οικοδομημάτων αυτών θα αποδεικνύεται από αεροφωτογραφίες που έχουν ληφθεί μέχρι την ημερομηνία αυτή.
Πρέπει να είναι εξαντλημένος ο Συντελεστής Δόμησης
Παράλληλα βεβαιώνεται με τοπογραφικό διάγραμμα από μηχανικό ότι το κριτήριο εφαρμογής των σχετικών διατάξεων είναι η ύπαρξη οικοδομημάτων μέχρι τις 28.7.2011 που θα εξαντλούν το σύνολο των “υπό σύσταση διηρημένων ιδιοκτησιών”, δηλαδή όσες κάθετες συσταθούν τόσες θα πρέπει να είναι οι υφιστάμενες οικοδομές.
Πρέπει τα κτίσματα να έχουν ανεγερθεί μέχρι την 28/7/2011
Ακόμη και αν είναι ένας ο ιδιοκτήτης ή και περισσότεροι. Εάν όμως έχουν ανεγερθεί δύο οικοδομές και υπολείπεται η ανέγερση τρίτης η διάταξη δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Την υπαγωγή στον Ν.4178/2013 μπορεί να ζητήσει και ένας των συνιδιοκτητών για τα αυθαίρετα κτίσματα που έχει ανεγείρει επί γηπέδου, ο οποίος όμως εκτός των άλλων δικαιολογητικών θα υποβάλλει και προσύμφωνο σύστασης διηρημένων ιδιοκτησιών και διανομής, στο οποίο θα περιγράφεται ότι θα περιέλθoυν στην κυριότητά του τα κτίσματα που έχει ανεγείρει.
Η πλειοψηφία του 65%
Σε περίπτωση μη επίτευξης συμφωνίας των συνιδιοκτητών για την κατάρτιση σύστασης κάθετης ιδιοκτησίας επί του κοινού γηπέδου, συνιδιοκτήτες εκπροσωπούντες τουλάχιστον ποσοστό 65% του γηπέδου δύνανται να ζητήσουν με αγωγή την σύσταση διηρημένων ιδιοκτησιών.

• Η Πέμπτη περίοδος εφαρμογής της Κάθετης Συνιδιοκτησίας από 3/11/2017 έως σήμερα.
Ν. 4495/3-11-2017
Η ρύθμιση του άρθρου 5 του Ν.4178/2013 επαναλαμβάνεται και στο μεταγενέστερο άρθρο 98 παρ.1 του Ν.4495/2017. Εκεί αναφέρεται ότι οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 1 του Ν.Δ. 1024/ 1971 (Α΄ 232) εφαρμόζονται και επί γηπέδων, που κείνται εκτός σχεδίου πόλεως και εκτός ορίων οικισμών και ανήκουν σε έναν ή πλείονες ιδιοκτήτες, επί των οποίων έχουν ανεγερθεί μέχρι τις 28.7.2011 οικοδομήματα νομίμως ανεγερθέντα ή αυθαίρετα, με την επιφύλαξη των οριζομένων στις διατάξεις του άρθρου 89 του Ν. 4495/2017. Υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις επιτρέπεται η σύνταξη και υπογραφή συμβολαιογραφικών πράξεων σύστασης διηρημένων ιδιοκτησιών επί των ανωτέρω γηπέδων και η μεταγραφή αυτών στα βιβλία μεταγραφών ή η καταχώριση στα κτηματολογικά γραφεία. Υπό τις ίδιες ανωτέρω προϋποθέσεις θεωρούνται εξ υπαρχής έγκυρες και ισχυρές συστάσεις διαιρεμένων ιδιοκτησιών, οι οποίες έχουν συσταθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου και δεν έχουν κηρυχθεί άκυρες με αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Η ανέγερση των οικοδομών μέχρι τις 28.7.2011 αποδεικνύεται από αεροφωτογραφίες που έχουν ληφθεί μέχρι την ημερομηνία αυτή και βεβαιώνεται από το μηχανικό. Περαιτέρω στην παράγραφο 2 προβλέπεται ότι συνιδιοκτήτες τουλάχιστο κατά 65% του γηπέδου επί του οποίου έχουν ανεγερθεί αυτοτελή οικοδομήματα, με την επιφύλαξη της παραγράφου 1, μπορούν να ζητήσουν με αγωγή τη σύσταση διηρημένων ιδιοκτησιών, σύμφωνα την έννοια του άρθρου 1 της παρ. 1 του ν.δ. 1024/1971 (Α΄ 232). Προς τούτο, καταθέτουν για τη σύνταξη σχετικής πράξης:
α) τοπογραφικό διάγραμμα του γηπέδου επί του οποίου αποτυπώνεται το περίγραμμα των υφιστάμενων οικοδομημάτων,
β) σχέδιο της σύστασης διηρημένων ιδιοκτησιών και κανονισμού σχέσης συνιδιοκτητών με περιγραφή των ιδιοκτησιών που θα δημιουργηθούν,
γ) σχέδιο διανομής των διηρημένων ιδιοκτησιών, στο οποίο προβλέπεται η περιερχόμενη σε όλους τους συνιδιοκτήτες διηρημένη ιδιοκτησία,
δ) κάτοψη των υφισταμένων οικοδομημάτων,
ε) πίνακα κατανομής των ποσοστών εξ αδιαιρέτου του κοινού γηπέδου στις χωριστές ιδιοκτησίες που θα δημιουργηθούν, με μνεία της αναλογίας των κοινοχρήστων δαπανών που θα βαρύνει κάθε χωριστή ιδιοκτησία,
στ) έκθεση σχετικά με την αξία κάθε ιδιοκτησίας που θα περιέλθει στους συγκυρίους, συνολικά και για κάθε συγκύριο χωριστά,
ζ) πιστοποιητικό ιδιοκτησίας και βαρών του ακινήτου. Η αγωγή εγείρεται ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου της τοποθεσίας του γηπέδου και εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του ν. 1562/1985 (Α΄150).

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1, 2 παρ. 1, 3, 4, 5 και 13 του νόμου 3741/1929, 1 παρ. 1 και 2 του νδ 1024/1971 “περί διηρημένης ιδιοκτησίας επί οικοδομημάτων ανεγειρομένων επί ενιαίου οικοπέδου”, 1002 και 1117 ΑΚ και 480Α ΚΠολΔ, προκύπτει, ότι στην περίπτωση σύστασης κάθετης ιδιοκτησίας, χωριστής, δηλαδή, ιδιοκτησίας σε περισσότερα οικοδομήματα, που έχουν ανεγερθεί ή πρόκειται να ανεγερθούν σε κοινό οικόπεδο, αλλά σε ορισμένο για κάθε συνιδιοκτήτη τμήμα του, ο κύριος κάθε χωριστής οικοδομής θεωρείται έναντι μεν της πολιτείας συγκύριος του όλου οικοπέδου, έναντι δε του συνιδιοκτήτη του οικοπέδου και αποκλειστικού κυρίου χωριστής οικοδομής αποκλειστικός κύριος της οικοδομής του.

Η κάθετη ιδιοκτησία είναι σύνθετο εμπράγματο δικαίωμα, το οποίο αποτελείται από το δικαίωμα χωριστής αποκλειστικής κυριότητας στη διαιρεμένη ιδιοκτησία (οικοδόμημα) που υπάρχει ή πρόκειται να ανεγερθεί στο διαιρετό χώρο του οικοπέδου και από το δικαίωμα αναγκαστικής εξ αδιαιρέτου συγκυριότητας στα κοινά μέρη, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οπωσδήποτε το ενιαίο οικόπεδο επί του οποίου τα αυτοτελή οικοδομήματα που αποτελούν διαιρεμένες (κάθετες) ιδιοκτησίες και οι τυχόν κοινόχρηστοι χώροι.

Η μερίδα αναγκαστικής συγκυριότητας κάθε δικαιούχου κάθετης ιδιοκτησίας μπορεί να καθορισθεί κατά τη σύσταση της κάθετης ιδιοκτησίας ή με μεταγενέστερη συμφωνία όλων των δικαιούχων, ενώ η έλλειψη τέτοιας συμφωνίας δεν επιδρά στο κύρος της σύστασης της κάθετης ιδιοκτησίας, καθόσον στην περίπτωση αυτή προβλέπεται ειδική ρύθμιση για τον προσδιορισμό της μερίδας, η οποία, βάσει των άρθρων 1117 ΑΚ και 10 παρ. 1 του νόμου 3741/1929, είναι ανάλογη. Κάθε συνιδιοκτήτης του κοινού οικοπέδου και αποκλειστικός κύριος χωριστής οικοδομής, αν δεν προκύπτει κάτι άλλο από τη συστατική πράξη, έχει το δικαίωμα να οικοδομήσει στο χωριστό οικοπεδικό τμήμα που του ανήκει, τόση επιφάνεια, όση αναλογεί στο ποσοστό συγκυριότητάς του στο όλο ενιαίο οικόπεδο, τηρουμένων, κατά τη ρητή επιταγή της παρ. 1 του άρθρου 1 του νδ 1024/1971, των πολεοδομικών διατάξεων, που ορίζουν τα ποσοστά δόμησης, τα ποσοστά κάλυψης του οικοπέδου, καθώς και την απόσταση μεταξύ των δύο οικοδομημάτων (ΑΠ 118/2003). Περαιτέρω, στην κάθετη ιδιοκτησία, η συμφωνία ότι κάθε συνιδιοκτήτης του κοινού οικοπέδου και αποκλειστικός κύριος της οικοδομής θα έχει δικαίωμα κάλυψης ορισμένης επιφάνειας του κοινού οικοπέδου, έχει χαρακτήρα δουλείας (άρθρο 13 παρ. 3 νόμου 3741/1929), κατά το περιεχόμενο της οποίας απαγορεύεται η κάλυψη ποσοστού μεγαλύτερου από εκείνο, που αναλογεί στο ποσοστό του στο οικόπεδο ή η υπέρβαση του συντελεστή δόμησης, που αναλογεί στην ιδιοκτησία του κατά τις ισχύουσες, όπως προαναφέρθηκε, πολεοδομικές διατάξεις. Διαφορετικά, αν, δηλαδή, καλύψει ποσοστό μεγαλύτερο από εκείνο που του αναλογεί, έστω και με οικοδομική άδεια που έχει εκδοθεί νόμιμα (ΑΠ 1593/2018), περιορίζεται το δικαίωμα του συνιδιοκτήτη να εκμεταλλευθεί το χωριστό τμήμα του οικοπέδου που του ανήκει, ανεγείροντας αυτοτελή οικοδομή σε αυτό, δεδομένου ότι, παρά τη σύσταση της κάθετης ιδιοκτησίας, το οικόπεδο, από άποψη δόμησης, παραμένει ενιαίο και επίκοινο και ο συντελεστής δόμησης υπολογίζεται ενιαία, οπότε ο συνιδιοκτήτης που ζημιώνεται δικαιούται να απαιτήσει την κατεδάφιση, κατά το μέτρο που υπάρχει υπέρβαση ή, κατ’ επιλογή του, αν υπάρχει αδυναμία κατεδάφισης, αποζημίωση, η οποία είναι ίση προς την αξία του δικαιώματος κάλυψης της επιφάνειας που στερήθηκε (ΑΠ 1777/2017, ΑΠ 151/2017).

Η μη τήρηση των πολεοδομικών διατάξεων που καθορίζουν, πλην άλλων, το συντελεστή δόμησης που αναλογεί στην ιδιοκτησία του συγκυρίου του οικοπέδου, με την υπέρβαση του συντελεστή αυτού, συνεπάγεται μεν διοικητικές κυρώσεις, δεν θίγει, όμως, το κύρος της συμφωνίας των συνιδιοκτητών για τη σύσταση της κάθετης ιδιοκτησίας, ούτε τα δικαιώματά τους από τη συσταθείσα διηρημένη ιδιοκτησία (ΑΠ 154/2017, ΑΠ 51/2016).

Αν, συνεπώς, ο συγκύριος καλύψει με την οικοδομή που ανεγείρει στο τμήμα του κοινού οικοπέδου που του ανήκει, επιφάνεια μεγαλύτερη από εκείνη που του αναλογεί, ο άλλος συγκύριος δικαιούται να απαιτήσει είτε την κατεδάφιση του επιπλέον τμήματος, είτε αποζημίωση, όχι, όμως, την ακύρωση της σύστασης της κάθετης ιδιοκτησίας, η οποία παραμένει ισχυρή (ΑΠ 255/2018).

Εξάλλου, κατά την παρ. 2 του άρθρου 1 του νδ 1024/1971, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 6 παρ. 2 εδάφ. α’ του νόμου 2052/1992, “η προηγούμενη παράγραφος 1 εφαρμόζεται μόνο επί οικοπέδων κειμένων εντός σχεδίων πόλεων, εντός ορίων οικισμών προ του 1923, καθώς και εντός ορίων οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων, που καθορίζονται βάσει του από 24.4.1985 π.δ. (ΦΕΚ 181 Δ’), όπως ισχύει. Συστάσεις διηρημένων ιδιοκτησιών σε οικόπεδα, που βρίσκονται μέσα στους ανωτέρω οικισμούς, που έγιναν μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, είναι έγκυρες, εκτός αν κηρύχθηκαν άκυρες με αμετάκλητη δικαστική απόφαση”. Περαιτέρω, με το άρθρο 6 παρ. 2 εδ. β’ του ίδιου παραπάνω νόμου προστέθηκε, μετά το άρθρο 3 του νδ 1024/1971, άρθρο 4 (και το άρθρο 4 αυτού αριθμήθηκε ως άρθρο 5) και ορίσθηκε με την παρ. 1 του εν λόγω άρθρου, ότι “κάθε δικαιοπραξία, με την οποία συνιστάται διηρημένη, κατά το παρόν νομοθετικό διάταγμα, ιδιοκτησία μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου και κατά παράβαση των διατάξεων αυτού είναι αυτοδικαίως και εξ υπαρχής απολύτως άκυρη”.
Συνεπώς, σύμφωνα με τις παραπάνω διατάξεις, σύσταση κάθετης ιδιοκτησίας σε οικόπεδα εκτός σχεδίου πόλεως, εκτός ορίων οικισμών προ του 1923 και εκτός ορίων οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων, είναι αυτοδικαίως απολύτως άκυρη (ΟλΑΠ 12/2016). Επακολούθησε ο νόμος 4315/2014, το άρθρο 34 παρ. 1 του οποίου ορίζει, ότι “το πρώτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 5 του ν. 4178/2013 αντικαθίσταται ως εξής: “οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν.δ. 1024/1971 (Α` 232) εφαρμόζονται και επί γηπέδων, κειμένων εκτός σχεδίου πόλεως και εκτός ορίων οικισμών, ανηκόντων σε έναν ή πλείονες ιδιοκτήτες, επί των οποίων έχουν ανεγερθεί μέχρι τις 28.7.2011 οικοδομήματα, νομίμως ανεγερθέντα ή αυθαίρετα υπαγόμενα στις διατάξεις του παρόντος, υπό την επιφύλαξη των οριζομένων στις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 4178/2013. Υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις, επιτρέπεται η σύνταξη και υπογραφή συμβολαιογραφικών πράξεων συστάσεως διηρημένων ιδιοκτησιών επί των ανωτέρω γηπέδων και η μεταγραφή αυτών στα βιβλία μεταγραφών ή η καταχώρηση στα κτηματολογικά γραφεία. Υπό τις ίδιες ανωτέρω προϋποθέσεις θεωρούνται εξ υπαρχής έγκυρες και ισχυρές συστάσεις διαιρεμένων ιδιοκτησιών, οι οποίες έχουν συσταθεί μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος και δεν έχουν κηρυχθεί άκυρες με αμετάκλητη δικαστική απόφαση”.
Συνεπώς, σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο, είναι δυνατή η σύσταση κάθετης ιδιοκτησίας και σε εκτός σχεδίου πόλης οικόπεδα, υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις. Όμως και στα εκτός σχεδίου πόλης οικόπεδα, η υπέρβαση του συντελεστή δόμησης από ένα των συγκυρίων σε σχέση με το ποσοστό κάλυψης που δικαιούται, δεν καθιστά άκυρη τη σύσταση της κάθετης ιδιοκτησίας, αλλά παρέχει στον άλλο συγκύριο που θίγεται τα παραπάνω δικαιώματα κατεδάφισης του τμήματος της επιπλέον κάλυψης ή αποζημίωσης, όπως ακριβώς και στα εντός σχεδίου πόλης οικόπεδα.
Συνεπώς, ενόψει και των διατάξεων των άρθρων 111, 118 και 216 ΚΠολΔ, για το ορισμένο της αγωγής αναγνώρισης της κυριότητας κάθετης ιδιοκτησίας, δεν απαιτείται αναφορά του ότι ο ενάγων δεν έχει εξαντλήσει το σύνολο του συντελεστή δόμησης ή μέρος μεγαλύτερο εκείνου που του αναλογεί, αφού και στις περιπτώσεις αυτές, η σύσταση της κάθετης ιδιοκτησίας παραμένει έγκυρη και δεν αναιρείται το ανωτέρω δικαίωμα του κυρίου κάθετης ιδιοκτησίας. Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ προκύπτει, ότι λόγος αναίρεσης για ευθεία παράβαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου ιδρύεται, αν ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόστηκε, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή αν εφαρμόστηκε, ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς και αν το δικαστήριο προσέδωσε στον εφαρμοστέο κανόνα έννοια διαφορετική από την αληθινή.